Çocukluk genelde en güzel dönemdir.Bazen kimimiz küçğklüğümüzde yaptığımız şeyleri saçma bulur ve çok lüzumsuz konuştuğumauza inanırız.(bende)Ama çocukluğun böyle bir güzelliği var işte ve diğer dönemlerden ayrıran tek bir fark. ''DÜŞÜNMEDEN HAREKET ETME'' çocuklar öylesine saf öylesine temizlerdir ki...
Aslında yapığım tüm saçmalıklar o dönemdeydi.Ama şimdi düşünüyorumda çok basit şeyleridi.Mesela markete gittiğimizde bi adamı babam sanıp elini tutmuştum (5 yaşında)Öyle utandım öyle utandım ki...bir daha markette tek başıma dolaşamıyorum.Ama hayatımın en güzel dönemide Çocukluktu.İnsanlar kendini sürekli yeniler ve her geçen sene yaptıklarını yanlış bulurlar.Ama geçmiş geçmiştir yaptığın hatayı ''ÖZÜR DİLERİM'' sözüyle değiştirebiliriz.Doğru küçükken çok saftım herkes beni ezerdi ama arkadaşlık çevreme göre yaşayamam ki.Önemli olan evdeki hayatım.Ondan bunu fazla umursamıyorum.Ama en güzel dönemimi kötüleyemem ki.Küçüklükten beri saftım yanlız ilkokula başladığım zaman biraz ''CADI''laştım
Sonra herşeyin farkına 7. sınıfda vardım(şimdi) Hayatın şaka olmadığını ve isyan gerektirmediğini.Allah'a çok şükür etmem gerektiğini , Rabbimin bize ne kadar çok nimet verdiğini yeni yeni görüyorum.Ama asla çocukluğumdan nefret etmiyorum ...